| Omschrijving |
|---|
|
Biejeingezeumerd 2012-2 Uit de vereniging: Blz. 2 Ledenvergadering MHVS 2 maart 2012 Blz. 3 Wiel Luys winnaar van de Guillonpenning Blz. 4 Onze verhuizing Blz. 5 Hemelvaartsdaagftetstoch Blz. 6 Open Monumentendag 2012: Groen van Toen Blz. 7 Wandelnetwerk in gemeente Beesel geopend op zondag 22 april Blz. 8 Jaarprogramma Maas- en Swalmdal en MHVS 2012 Blz. 8 Wandelingen Swalmdalgidsen en kanotochten 2012 Blz. 9 Programma IVN De Steilrand 2012 Overige artikelen: Blz. 9 Kroniek van Sw Meer ... |
| Tekst |
|---|
|
Inhoud Jaargang 5 - 2012 Uit de vereniging: Blz. 2 Ledenvergadering MHVS 2 maart 2012 Blz. 3 Wiel Luys winnaar van de Guillonpenning Blz. 4 Onze verhuizing Blz. 5 Hemelvaartsdaagfietstoch Blz. 6 Open Monumentendag 2012: Groen van Toen Blz. 7 Wandelnetwerk in gemeente Beesel geopend op zondag 22 april Blz. 8 Jaarprogramma Maas- en Swalmdal en MHVS 2012 Blz. 8 Wandelingen Swalmdalgidsen en kanotochten 2012 Blz. 9 Programma IVN De Steilrand 2012 Overige artikelen: Blz. 9 Kroniek van Swalmen, januari, februari en maart 2012 Blz. 11 Mariakapel, nabij de St. Leonardushoeve te Belfeld Blz. 12 Boomfeestdag 21 maart 2012 Blz. 13 Uit het leven van onze voorouders Blz. 14 Flora en fauna (23) Blz. 16 Wandelen in Swalmen en omgeving Blz. 18 Zomerlaeve Blz. 19 Van hot nao haar door ‘t Zjwaams Waordebook (22) Blz. 20 Harmonie Kunst na Arbeid Belfeld Blz. 22 Euver Sjlechter Maan kóm ich neet oetvertèld...... (2) Blz 24 Maria Kleuterschool te Swalmen Blz. 30 Kennen we die nog? Blz. 31 Oorlogsmonument onthuld in Heerenveen Blz. 32 Uit de oude doos Foto’s aangeleverd door: Riky Simons-Julicher Peter Bors Wiel Luys Hans Simons Pierre van Lier Fons Nijssen Archief HVMS Archief MHVS Yvonne de Vries Wiel Crins blz. 2 blz. 4, 7 blz. 4, 12, 13 blz. 5, 9, 10, 14, 15, 18, 19 blz. 6 blz. 6 blz. 20, 21 blz. 26-28, 30 blz. 31 blz. 32 1 No. 2 |
|
Uit de vereniging: Ledenvergadering MHVS op 2 maart 2012 Dit jaar vond de jaarvergadering niet plaats in de verenigingsruimte, maar bij Café Thijs & Wilma. Zo’n 18 personen (inclusief het bestuur) bezochten deze jaarvergadering. Toine opende de vergadering door de gevolgen van de huidige economische en financiële crisis voor natuur en milieu te schetsen. Belangrijkste is, volgens Toine, dat de aanspraak op het nog niet bebouwde landschap duidelijk is verminderd; minder uitbreidingen van bedrijventerreinen en woonwijken. In de terugblik op 2011 werd vooral veel aandacht besteed aan het ‘Ommetje te Asselt’ en de kerstwandeling met het thema ‘bosbeheer’. Het hoogtepunt van 2011 was zonder meer het verschijnen van het gezegdesboek van Harie van Buggenum. Hij kreeg nogmaals de complimenten voor het fraai geschreven boek. Bij de verkiezingen voor het bestuur waren Gerry Nijssen-Severens en Herm Geraedts beiden aftredend en herkiesbaar. Toine roemde beiden voor hun grote inzet voor de vereniging. De leden gingen, uiteraard, akkoord met hun herbenoeming als bestuurslid. Het bestuur presenteerde weer een ruim programma van activiteiten. Veel van deze activitei- ten worden samen met de Heemkundevereniging Maas- en Swalmdal gedaan. De samenwerking in de organisatie van de activiteiten zal verder worden geoptimaliseerd. In de rondvraag was er veel aandacht voor de ‘muur’, de gestapelde stenen langs de Swalm, onder de A73, nabij de Naborch. De mensen ervaren deze muur als een grote barrière voor de natuur, en ook lastig voor de wandelaars. Het bestuur gaat het nogmaals onder de aandacht brengen van Rijkswaterstaat. Tenslotte was er nog een gezellige nazit bij Thijs & Wilma. Gerard Jonkman Secretaris Wiel Luys winnaar van de Guillonpenning Op zaterdag 28 april 2012 werd de vierde Limburgse Archeologie Dag gehouden in het Limburgs Museum te Venlo. Bijna 100 beroeps- en amateurarcheologen luisterden in een uitpuilende zaal naar lezingen over de Limburgse archeologie. Een vast onderdeel van die dag is de uitreiking van de prestigieuze en vergulde Guillonpenning. De penning is een eerbetoon aan een persoon, stichting of vereniging, die zich heeft ingezet voor de Limburgse archeologie en is vernoemd naar de Roermondse verzamelaar en amateurar- cheoloog Charles Guillon. Deze notaris en politicus leefde van 1811-1873 en bezat aan het eind van zijn leven de grootste en belangrijkste collectie oudheden uit Limburg. Zijn verzameling werd getoond in het Museé Guillon in zijn woonhuis aan de Swalmerstraat nr. 3 in Roermond. Het is gebruikelijk dat de winnaar van niets weet en geheel onkundig, over wat hem of haar gaat overkomen, in de zaal zit. Het is altijd een probleem om zekerheid te krijgen dat de winnaar aanwezig is, maar voor Wiel gold dat niet, want hij is 2 |
|
een trouw bezoeker van de Limburgse Archeologie Dag. Wel moest in het geheim zijn familie en het bestuur van de heemkundevereniging worden ingelicht. Tijdens de plechtigheid wordt een lofrede voorgelezen waarin langzaam toegewerkt wordt naar de onthulling van de naam van de winnaar. Voor Wiel werd de volgende rede uitgesproken: gie vooral beoefend op regionaal niveau. Als een dicht netwerk ligt er over de provincie een reeks van heemkundeverenigingen. De meeste kunnen al terugkijken op een eigen lange geschiedenis. De winnaar van de Guillonpenning is een van de oprichters van zo’n Heemkundevereniging en regiovertegenwoordiger bij de Archeologische Vereniging Limburg, nu sectie van het LGOG. Jarenlang heeft hij een rol gespeeld in het bestuur, maar het is ook een buitenman. In het veld werden archeologische vondsten gered en archeologische verschijnselen vastgelegd, vaak vlak voordat ze definitief zouden verdwijnen door de aanleg van een weg of de bouw van huizen en andere bouwwerken. Daar bleef het niet bij, want over die vondsten en het onderzoek werd gepubliceerd. Natuurlijk in het jaarboek van de heemkundevereniging, maar ook in provinciale en landelijke archeologische tijdschriften. In een enkel geval is er een uitzonderlijke meester. Die houdt het niet bij de hier bovengenoemde reeks van activiteiten die een gewoon mens al vermoeiend genoeg zullen toeschijnen. Onze winnaar doet meer. Hij heeft al in een vroeg stadium beseft dat archeologie behouden kan blijven, of in alle rust kan worden onderzocht, als het al aan het begin in het beslissingsproces van een planontwikkelaar meegenomen kan worden. Dat besef was er al vóór de Maltawetgeving. Vanuit dit inzicht adviseert hij de gemeente al jarenlang hoe om te gaan met archeologie en bekijkt hij wat de consequenties zijn voor de archeologie. Soms leidt dat tot bijstelling van de plannen en kan, als het dan toch onvermijdelijk is, op tijd bepleiten en realiseren dat archeologen onderzoek kunnen uitvoeren. Het is bewonderingswaardig werk, want velen zullen de daarmee samenhangende papierwinkel, het wollig politieke taalgebruik, de vele uren overleg en het voorzichtige strategisch manoeuvreren niet als het meest uitdagende onderdeel van onze archeologische hobby of beroep ervaren en waarderen. Onderwijzers zijn belangrijk en niet alleen om te leren rekenen, lezen of schrijven. Veel mensen die succesvol zijn in het leven, beroemd zijn of bekend door hun prestaties op maatschappelijk gebied, noemen vaak de naam van de onderwijzer of onderwijzeres die voor hen de ogen heeft geopend voor de mogelijkheden die er waren in de richting waarin zij nu uitblinken. Dat geldt nog sterker voor mensen die actief zijn op het gebied van de historie en archeologie. Vraag het een historicus of archeoloog en zij vertellen over hun schoolmeester, onderwijzeres, leraar of lerares die zo vol passie kon vertellen over geschiedenis. Je ziet bijna hun ogen wegdraaien als de vertellenden terugdenken aan hun jeugd. Die leraren of leraressen namen ze op sleeptouw naar musea of plaatsen met een historische waarde. Ik ben er van overtuigd dat ik hier niet zou staan als mijn meester in de vierde klas niet zo geweldig kon vertellen over geschiedenis. Nog altijd herinner ik me zijn verhalen en vooral het eerste. Hij had het over de vroegste bewoners van ons land. In mijn schooljaren waren dat nog de Batavieren en Caninnenfaten. Het ging over hun vaartocht over de Rijn op boomstammen en hun aankomst in het vroege Nederland. Terwijl mijn meester vertelde waar ze woonden en hoe ze leefden, keek ik naar buiten en dacht echt konijnen te ontwaren op het betegelde schoolplein. Ze moesten maken dat ze wegkwamen, want de hongerige vroege bewoners van Nederland zouden ze snel opeten. Maar schoolmeesters doen meer. Vaak blijken ze een cruciale rol te spelen in de samenleving van buurt, dorp of stad. Ze organiseren van alles, ontplooien initiatieven en scheppen voorwaarden. Vandaag willen we zo’n bijzondere schoolmeester eren met de Guillonpenning, want deze schoolmeester heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de archeologie. In meer opzichten. Ook daar blijft het niet bij. Er is als laatste nog een activiteit die hem terecht tot winnaar van de Guillonpenning maakt. Onze schoolmeester is een van de weinigen die zich ook nog op toeristisch gebied sterk maakt voor de archeologie. Hij was de drijvende kracht achter de realisatie van een TRAP, een Toeristisch Regionaal Archeologisch Project. Daarnaast is hij ook de schrijver van een van de eerste boekjes die over een route verschenen. Ver- In Limburg wordt cultuurhistorie en archeolo- 3 |
|
leden jaar kwam er een nieuwe druk en een uitbreiding van de route. Want zoals er in het verre verleden geen grenzen waren, is de nieuwe route een grensoverschrijdend project geworden en kan men rond Swalmen, Beesel en Reuver ook op Duits grondgebied kennismaken met de archeologie en cultuurhistorie van Bracht, Born en Brüggen. Het zal u niet verbazen dat de man die ik op het oog heb daar ook weer een belangrijke rol in speelde. Het is duidelijk dat maar één persoon in deze zaal al deze activiteiten heeft ontplooid. Velen zullen het al weten op wie ik doel, maar voor de onwetenden onder ons, Wiel Luys is de terechte winnaar van de Guillonpenning 2012. Na het uitspreken van de laudatio nam Karel Majoor, voorzitter van het Limburgs Geschied- en Oudheidkundig Genootschap, kort het woord en overhandigde de winnaar de penning. Wiel’s vrouw, Tilly (en dochter) deelde mee in de feestvreugde en ontving een boeket bloemen. Na een korte fotosessie mocht Wiel nog live voor L1-radio vertellen wat hem nu allemaal overkomen was en natuurlijk ook over al zijn activiteiten waar hij de prijs voor had gekregen. Leo Verhart Onze verhuizing In het vorige nummer heeft u in het stukje van onze voorzitter Henri Smeets al het een en ander kunnen lezen over de verhuizing. Als u dit leest is de verhuizing al weer geschiedenis en blijven we minimaal een jaar in het parochiehuis in Reuver. Inmiddels hebben we daar een en ander al ingericht. Zo hebben we in de parochiezaal een kast voor ons fotoarchief en onze bibliotheek. Deze is echter te klein. Daarom zal er een nieuwe grotere kast gemaakt moeten worden. Daarnaast hebben we nog een ruimte in de kelder van de parochie waar een deel van onze archieven ligt opgeslagen. De collectie voorwerpen is elders ondergebracht. Inmiddels hebben we het grote voordeel van de ruimte kunnen ervaren toen we op onze ledenvergadering een opkomst hadden van 66 leden! Het hoogste aantal in ons bestaan als heemkundevereniging. Deze hadden we met geen mogelijkheid in het Willem Limburghuis kunnen onderbrengen. Maar nu even terug naar de verhuizing. Op donderdag 16 en vrijdag 17 februari, in de week voor carnaval, werd met een actieve groep leden onze collectie, boeken, documentatie etc. in dozen ingepakt en van een sticker voorzien. Ook het meubilair moest van een sticker worden voorzien. Immers van tevoren moest vaststaan naar welke van de 3 locaties (parochiehuis, Broekhin, Heidenheim) een en ander moest worden overgebracht. Dit alles gebeurde dan ook aan de hand van een van tevoren 4 |
|
opgestelde magazijnlijst. In eerste instantie was de verwachting dat we ook nog na de carnaval bezig zouden zijn. Maar dankzij de inzet van de leden lukte het al om voor de carnaval de magazijnstellingen af te breken en zo’n 225 dozen in te pakken. Zonder meer een knappe prestatie. Op 29 februari werden de magazijnstellingen door ons getransporteerd naar de kelder van BC Broekhin in Reuver en aldaar in een paar uur tijd opgebouwd conform het indelingsplan, zoals dit van tevoren was opgemeten en opgesteld. Op 1 en 2 maart kwam een verhuisbedrijf van WAA uit Venlo. De leden sjouwden de dozen en kasten tot aan de nooduitgang op het plat dak van het Willem Limburghuis waarna het met een transportband naar beneden werd gelaten en in een vrachtauto geladen. Hierna ging het naar de plaats van bestemming om aldaar te worden uitgeladen. Het vervoer was niet altijd even gemakkelijk. Zeker niet bij de kwetsbare spullen, zoals vitrines en maquettes, maar uiteindelijk kon met de laatste vracht meubilair naar Heidenheim om 15.30 een punt achter de verhuizing worden gezet. Kortom het karwei zat er op dankzij een geweldige inzet van gemotiveerde leden. Als dank trakteerde het bestuur de medewerkers op 23 april op een etentje in De Herberg in Belfeld. U kunt zich voorstellen dat hierbij onder genot van een hapje en een drankje nog eens tevreden werd teruggeblikt. Wiel Luys Hemelvaartsdaagfietstoch Op Hemelvaartsdaag kèn me vanalles gaon doon; mer väöl van ós lede vinje same fietse sjoon. Ouch kumps se op plekke wo se nootj eerder bös gewaes en kriegs informasie wo se nag ‘ns get aan haes. En al die fietsers zólle ’t beame: de hemel lik geweun inne ómgaeving van Zjwame. Riky 5 |